Nga Astrit Lulushi
Botë globale, por sa shumë e kthen njeriun tek vetja dhe ai e pranon këtë pozitë, por me çmim; malli, nostalgjia, litari që e tërheq njeriun mbrapa.
Nuk ka më zona të thella e as të largëta, bota është rreth dhe çdo njeri një qendër më vete. Çdo ngjarje e lajm nuk ka kufi, dhe kjo e tremb tiranin që fillon të paraqesë forma të reja hallka zinxhirësh, si për shembull ‘fakenews’ dhe pastaj ligje kundër.
Por kjo formë nuk është e re; dikur quhej ‘agjitacion’ dhe ligji dënonte ashpër.
Çdo zhvillim bëhet për të krijuar arsyen për kontroll ku të gjithëve u ofrohet të marrin pjesë, sepse personi që iu ka para nuk vritet.
Çdo gjë ku njeriu vë dorë shkatrrohet, edhe vendi nuk është shtēpia e tij, por tokë e pushtuar, ose burgu.
Shqipëria, vendi i parë me ligjin antifjalë për të luftuar lajmin e rremë me ligjin kundër propagandës; asgjë nuk kujtohet nëse nuk ke njohuri dhe anasjelltas, është krimi që po pranohet, i fuqishmi bëhet më i fuqishëm, dita më e shkurtër, kujtesa gjithnjë e më e vagët, dhe pastaj vjen shtypja, ose kthimi prapa.