peisazhi, vetvetja, shikimi i tjetrit
të jetosh seç ësht’ e përmallshme
dritarja e pambyllur mir’ e ëndrrës
prej një jete të mëparshme kallëzash
rendja me motor me të dashurën pas shpine
si një molusk mbërthyer për shkëmbi
mos ndarja e gëzimit nga veprimi
diamanti i fjalës me një feksje gjer n’lot
dhembja dhe ekstaza, hëna e zjarri
ah, se e përmallshme të jetosh
e kthimi i përjetshëm i së njëjtës
thirrja e ndezt’ ngaherë e kafshëve
që ndërzehen në pranverë
ecja në këmbë, mbajtur nga syt’ tanë
e manaferrat e kuqe të verës
të jetosh, paj, seç e përmallshme
peisazhi, vetvetja, shikimi i tjetrit…
Shënim: Rubik, qytezë në Mirditë.
Durim Çaça